Երգչախմբային թատրոնի/երաժշտական թատրոն/ ուսուցման նպատակները

Երաժշտությունը և թատրոնը հնագույն ժամանակներից ի վեր սերտորեն փոխկապակցված են միմյանց հետ, օրինակ՝ աթենքյան ողբերգությունը պարային դրամա էր, որ բեմադրվում էր երգչախմբի կատարմամբ (ներկայացման մեջ հնչում էր ավլոս երաժշտական գործիքը, որը նման է ժամանակակից կլարնետին)։ Արդի երաժշտական թատրոնը ներառում է իր մեջ երաժշտություն, երկխոսություն և պար։ Այն առաջացել է 19-րդ դարի վերջերին և 20-րդ դարի սկզբներին հայտնի ժանրերից՝ կոմիկական օպերայից (հատկապես Ջիլբերտ և Սալիվան), վարիետեից (թատրոն,որի խաղացանկը բաղկացած է թատերական, երաժշտական և կրկեսային ժանրերի ներկայացումներից), վոդևիլներից, մյուզիք հոլից։ Էդվարդյան երաժշտական կատակերգություններից, 20-րդ դարի մյուզիքլներից և 1920-30-ական թվականների կատակերգություններից հետո մյուզիքլները ձեռք բերեցին ավելի դրամատիկ ուղղվածություն։

 

•Երաժշտական ճաշակ, լսողություն, հարմոնիա

• Վոկալ, խմբերգություն
• Երևակայության զարգացում
  • Թատրոնի  մշակույթի ձևավորում, հանդիսատեսի դաստիարակում
  • Բարդույթներից ազատագրում
  • Գեղեցիկ, անսխալ, խմբային խոսքի մշակում
  • Գեղարվեստական մտածողության ձևավորում և զարգացում
• Մթնոլորտ,  խաղ
  • Մթնոլորտը  կապող միջոց դերասանի և հանդիսականի համար
  • Որոշակի երանգավորումով  երաժշտական, ռիթմիկ գործողություններ
• Ոճ
  • Այլընտրանքի ազատություն
  • Իմպրովիզացիա
  • Իմպրովիզացիան որպես փորձեր վարելու եղանակ
  • «Եսը որպես իմպրովիզատոր»
  • Ստեղծագործական անհատականություն
  • «Եսը»  իմպրովիզատոր
  • Ժեստ

Անդրադառնալով արդի բեմական արվեստի միտումներին՝ նկատում ենք, որ նվազում է խոսքի՝ որպես գեղարվեստական հաղորդակցության միջոցի դերը: Թվում է՝ ասված են բոլոր խոսքերը, ավելին՝ անվստահություն է հայտարարված տեքստի հանդեպ: Խոսքն աստիճանաբար դառնում է անհարկի, և գերիշխանությունը տրվում է արտալեզվական միջոցներին (ժեստ, դիմախաղ, շարժում, կեցվածք, երգ և այլն): Բեմական որոնումների նպատակը «մարմնի վերադարձն» է:

Թատրոնը որպես սինթետիկ արվեստ ներառում է տարբեր շերտեր՝ ժանրեր, այդ թվում՝ երգ-երաժշտությունը:

Որպես նախագիծ ընտրելով երգչախմբային թատրոնը, այստեղ կզուգորդենք մի քանի ինքնուրույն թատերական ուղղություններ, ընդհուպ հին հունական թատրոնի երգչախմբի ՝օրքեստրայի/պատմիչի/ ֆենոմենը, ինչպես նաև Բ. Բրեխտի էպիկական թատրոնի տեսությունը՝ օտարացման էֆֆեկտով:

Թատրոնի բովանդակությունը կթելադրի կրթահամալիրի օրացույցը՝ծեսերը:

Նկարագրություն՝

Ծիսական, երաժշտական հատվածը կառուցելիս երգչախումբը  բաժանվում է կամ երկու խմբի, կամ հանդես է գալիս որպես և դերակատար և երգչախումբ/օրքեստրա/:

Բրեխտյան էպիկական թատրոնի տեսության համաձայն, ըստ օտարացման էֆֆեկտի թատերական հատվածը ընդմիջվում է տեսարանի մեկնաբանությամբ:

Ըստ Բրեխտի /ցուցադրման թատրոն/

• Պատմում է
• Հանդիսատեսին դնում է զննողի
• դերում,արթնացնում է նրա ակտիվությունը
• Ներգրավում է հանդիսատեսին բեմական
• գործողության մեջ և սպառում նրա
• ակտիվությունը
• Նրան ստիպում է վճիռներ կայացնել
• Նրան գիտելիք է տալիս
• Հանդիսատեսը գործողության ականատեսն է
• Գործում է փաստարկներով
• Տպավորությունը վերածվում է գիտելիքի
• Հանդիսատեսն առջևում է,նա ուսումնասիրում է
• Մարդը հարցուփորձի առարկա է
• Մոլի հետաքրքրություն դեպի ընթացքը
• Մոնտաժ,ոլորապտույտ զարգացում
• Աշխարհն այնպիսին,ինչպիսին որ դառնում է
• Մարդը հարցուփորձի առարկա է Մարդը հայտնի է
  Մարդ,որը փոխակերպում ու փոխակերպվում է
• Հարկադրումներ մարդուն
• Մարդու բարոյական պարտականությունը
• Նրա դրդապատճառները
• Նրա ներքին մղումները
• Սոցիալական էակն է բնորոշում միտքը

 

Արդյունքում տարբեր ծիսական գործողություններ թատերականացված կդառնան պատրաստի ուսումնական նյութեր:

• Համերգներ, ստուգատեսներ
• Տեսադասեր
• ՁայնագրություննեՐ

 

Նախագծի համակարգող՝ Մարինե Մկրտչյան