Այդ ամբողջ ճանապարհը բավականին հետաքրքիր անցավ, որովհետև բոլորս զրուցում էինք միմյանց հետ, և մենք էլ լսեցինք բազմաթիվ միտքը շարժող, զարգացնող թեմաներ։ Տիար Բլեյանը նույնիսկ մեզ յուրաքանչյուրիս հրավիրեց ներկայանալու, հենց գազելի մեջ մեծից փոքր։ Հուշում էր ինչպես ներկայանանք, որից ես հասկացա մեկ կարևոր բան , որ նա մեզ կարծես կրթում և մշակում է ամեն մեկիս, որպես անհատ լույսի օջախներ, ու որոնք պետք է յուրաքանչյուրը դպրոցից հետո մտնեն բիրտ ու կոպիտ և հետաքրքիր աշխարհ ու , որ մենք կարողանանք դիմակայել համատարած կոշտությունն ու անգրագիտությունը։ Ու որ ամեն անհատ հասկանա, որ ինքը լույս է։ Չէ որ լույսի մոտ խավարն անհետանում է և դառնում անզոր։
Թատրոնի ուսումնական բլոգ 