Մոնոներկայացումը ամենաուժեղ բանն էր, որ մինչ օրս կարողացել եմ անել։ Ու չեմ կարող չասել, որ այս ամենը չէր լինի առանց Հասմիկ Ղազարյանի, ում հետ հրաշք նախագծի շրջանակներում ծանոթացանք Կեոչկերյանին, Նարինե Բարսեղյանի, ով մեզ համար թարգմանեց իսպանահայ գրողի ստեղծագործությունները, ու իհարկե Քնարիկ Ներսիսյանի, ով օգնեց ինձ գտնել իմի մեջ Կեոչկերյանին, իսկ Կեոչկերյանի մեջ ինձ։ Մոնոներկայացումը այն էր, ինչ ինձ օգնեց ցույց տալ, մատուցել ու փոխանցել իմ ներքին աշխարհը, այն, ինչ լինում է ու անընդհատ կրկնվում մարդու կյանքում։
Թատրոնի ուսումնական բլոգ 